Psychoseksuologia

Zdrowie seksualne to integracja biologicznych, emocjonalnych, intelektualnych i społecznych aspektów życia seksualnego, ważnych dla pozytywnego rozwoju osobowości, komunikacji i miłości.
(Definicja zdrowia seksualnego wg WHO, 1986)

W ośrodku prowadzimy seksuologiczną psychoterapią indywidualna oraz seksuologiczną psychoterapię partnerska.

Badania na temat seksualności Polaków jasno pokazują skale zjawiska, a co za tym idzie powszechność problematyki.

Utrudnienia w odbyciu stosunku płciowego: 56% Polaków w wieku 15 – 59 lat. Najczęstsze powody: zmęczenie, stres (26%), obawa przed niechcianą ciążą (25%), choroba, złe samopoczucie (13%). Obawa nie sprawdzenia się w seksie: 9% badanych; poczucie, że ich ciało nie jest atrakcyjne: 8% badanych. (Z. Izdebski „Seksualność Polaków na początku XXI wieku. Studium badawcze.” Wydawnictwo)

Zgodnie z aktualną klasyfikacją problematyki wg ICD 10 wyróżniamy:
Brak lub utratę potrzeb seksualnych; Awersję seksualna i brak przyjemności seksualnej; Brak reakcji genitalnej; Zaburzenia orgazmu; Wytrysk przedwczesny; Pochwicę nieorganiczna; Dyspareunię nieorganiczna; Nadmierny popęd płciowy; Inne dysfunkcje seksualne bez przyczyn organicznych lub chorobowych.

Pierwsze konsultacje służą nawiązaniu pozytywnej relacji terapeutycznej, określeniu z czym zmaga się lub zmagają osoby zgłaszające oraz jaka jest w zarysie ich historia życia i leczenia.

Wiedza ta pozwala uspokoić w sytuacji normatywności zachodzącego kryzysu, a także umożliwia postawienie diagnozy, która z kolei ma służyć zmniejszeniu niepewności i określeniu dalszej drogi pomocy.

„Uniwersalnymi czynnikami leczącymi w terapii są: relacja, przywracanie nadziei, wspólne zajmowanie się tym czego pacjent do tej pory unikał, przywracanie kontroli nad swoimi myślami i uczynkami, wkładanie wysiłku w naprawę”
(Andrzej Wiśniewski)

Terapeuta – lekarz określa także specjalistyczne sposoby usuwania problemu: pomoc seksuologiczna, psychoterapia (w tym techniki behawioralne), farmakoterapia. Jeśli psychoterapia jest wskazana, ustala się następnie jej cele i formę.

– indywidualna lub układu partnerskiego
– objawowa, przyczynowa
– krótkoterminowa, długoterminowa

Seksualność jest integralną częścią osobowości każdej istoty ludzkiej. Jej pełny rozwój zależy od zaspokojenia podstawowych ludzkich potrzeb, takich jak pragnienie kontaktu, intymności, ekspresji uczuć, przyjemności, czułości i miłości.

Seksualność kształtuje się w wyniku wzajemnych relacji pomiędzy osobą a otaczającymi ją strukturami społecznymi. Pełny rozwój seksualności jest niezbędny do osiągnięcia dobrostanu w wymiarze indywidualnym, interpersonalnym oraz społecznym.

Prawa seksualne są uniwersalnymi prawami człowieka, bazującymi na niezbywalnej wolności, godności i równości wszystkich istot ludzkich. Ponieważ zdrowie jest fundamentalnym prawem człowieka, tak samo podstawowym prawem człowieka musi być jego zdrowie seksualne.

W celu zapewnienia zdrowego rozwoju seksualności społeczeństw i jednostek ludzkich wszystkie społeczeństwa muszą uznawać, promować, szanować i bronić tych praw seksualnych wszelkimi środkami. Zdrowie seksualne rozwija się w środowisku, które uznaje, respektuje i szanuje te prawa.

Prawa seksualne stanowią fundamentalne i uniwersalne prawa człowieka.