Trauma jest zaliczana do doświadczeń psychofizjologicznych, nawet w sytuacji gdy ciało nie zostało w żaden sposób uszkodzone. Niekorzystne oddziaływanie traumatycznych przeżyć zarówno na umysł jak i ciało jest dobrze udokumentowane i uznawane w środowisku psychiatrycznym, czego wyrazem jest umieszczenie traumy w DSM IV (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders) wydawanym przez Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne. Trauma obecnie jest wiązana z zaburzeniami lękowymi przebiegającymi na tle silnie stresowym, dlatego bardzo często przy okazji traumy mówi się o zespole stresu pourazowego (PTSD – Posttraumatic stress disorder). Kategorią objawów którą można uznać za główną w przypadku PTSD jest uporczywe objawy nadmiernego pobudzenia autonomicznego układu nerwowego (APA, 1994).

Różnice pomiędzy stresem, stresem traumatycznym, stresem pourazowym (PTS) a zespołem stresu pourazowego (PTSD)

Jedną z szerzej uznanych definicji stresu Hansa Sleye’a jest rozumienie go jako „nieswoistą reakcję organizmu na wszelkie stawiane mu „żądanie” (za: Babette Rothschild, 1984, s. 74). Zazwyczaj stres kojarzony jest z negatywnymi wydarzeniami w życiu, jednak może on również występować w sytuacjach pożądanych i pozytywnych, jak na przykład przeprowadzka, małżeństwo czy też zmiana pracy. Stres w formie najbardziej skrajnej występujący w reakcji na traumatyczne doświadczenie nazywany jest stresem traumatycznym. Następnie stres pourazowy (PTS – posttraumatic stress) to stres traumatyczny utrzymujący się po traumatycznym zdarzeniu. Dopiero w sytuacji gdy stres pourazowy spotęguje się i będzie utrzymywał się na długo po przeżytej traumie oraz wystąpią specyficzne objawy, można mówić o zespole stresu pourazowego, w skrócie PTSD. Kiedy diagnozuje się PTSD, zazwyczaj ma to odzwierciedlenie w wysokim poziomie dysfunkcji w codziennym życiu. Znacząca liczba ofiar traumatycznych zdarzeń cierpi na PTS który zaburza (czasem w niewielkim stopniu) jakiś obszar codziennego funkcjonowania, dlatego też bardzo często pacjenci na tego typu objawy niewyleczonej traumy nie zwracają uwagi.