Kontakt

+48 510 977 663
Umawianie wizyt wtorek 11:00-15:00

Godziny pracy

pon. - pt. 8:00 - 21:00
sob. - nie. Zamknięte

Dlaczego boję się wejść w związek?

Masz trudności w wejściu w związek? Być może geneza problemu dotyczy stylu przywiązania? Dowiedz się więcej

Lęk przed bliskością?

Tego typu trudności mogą mieć źródło w naszych wczesno-dziecięcych interakcjach z opiekunami. Separacja, silne konflikty pomiędzy rodzicami, znęcanie się, poważne zaniedbanie, posiadanie rodziców niezdolnych do emocjonalnego zaopiekowania i inne trudne sytuacje w życiu dziecka mogą prowadzić do wytworzenia się tzw. zdezorganizowanego stylu przywiązania.

Czym jest styl przywiązania? Jest modelem naszego funkcjonowania w bliskich relacjach, który tworzy się w interakcji z pierwotnym opiekunem (najczęściej matką). W przypadku dzieci, dla których opiekun jest źródłem lęku (np. przez jego agresję w stosunku do dziecka), styl przywiązania może stać się zdezorganizowany. Centralną trudnością dla niemowlęcia w tym wypadku jest dylemat zbliżanie-oddalanie, gdzie opiekun jednocześnie jest obiektem budzącym lęk, a jednocześnie jest jedyną “bezpieczną bazą” dla małego dziecka (Holmes, 2004). W wyniku tego dylematu, w dziecku powstaje swoista dezorganizacja, która ma odzwierciedlenie zarówno w jego emocjach jak i zachowaniu.

Strach jaki pojawia się w odpowiedzi na obecność opiekuna prowadzi do uruchomienia systemu przywiązania oraz poszukiwania bliskości. Paradoksalnie jednak, w przypadku gdy to opiekun jest źródłem strachu, poszukiwanie bliskości nie ukoi, a zwiększy ilość lęku w dziecku co zwrotnie doprowadzi do jeszcze silniejszego poszukiwania bliskości (Fonagy i in., 2010).

Tego typu błędne koło prowadzi do zbyt dużej aktywacji systemu przywiązania, które może skutkować nadmiernym zaabsorbowaniem bliskimi relacjami w dorosłości. W przypadku takich osób, bliskość będzie związana z ponownym przeżyciem emocji i sposobów radzenia sobie znanych z dziecięcego kontaktu z opiekunem.

Paradoksalnie więc, osoby te mogą jednocześnie być nadmiernie zaabsorbowane bliskimi relacjami i zbyt szybko w nie wchodzić, w tym samym czasie odczuwając dużą ilość lęku i niepewności i w konsekwencji szybko je kończyć. Ponadto, związki te mogą mieć krzywdzący charakter. Dochodzi tu do odtworzenia cyklu interakcji z opiekunem.

Tego typu styl wchodzenia w bliskie relacje jest często spotykany u osób cierpiących na zaburzenie osobowości borderline (Lazarus i in., 2019), gdzie związki są mieszaniną niepewności, nadmiernego zaabsorbowania oraz impulsywności. Co ważne, zdezorganizowany styl przywiązania jest jednym z czynników prowadzących do tego zaburzenia (Mosquera et al., 2014).

Leczenie psychodynamiczne

Zmiana stylu przywiązania i wchodzenia w bliskie relacje jest możliwa przy pomocy psychoterapii psychodynamicznej (np. Travis i in., 2001; Khademi i in. 2019). W podejściu tym zakładamy, że relacja z psychoterapeutą będzie prowadziła do aktywowania podobnych stylów wchodzenia w relację, jak w przypadku relacji z opiekunami czy innymi ważnymi osobami w życiu pacjenta. Odtworzenie emocji i zachowań związanych z tymi pierwotnymi interakcjami w obecności psychoterapeuty będzie stwarzało możliwość na zrozumienie i zmianę sposobu wchodzenia w bliskie związki w przyszłości. Psychoterapeuta łączy to co dzieje się w gabinecie z tym, jak pacjent funkcjonuje w życiu codziennym, jednocześnie pokazując związki z jego historią życia.

Literatura cytowana:

Fonagy, P. E., Luyten, P., Bateman, A., Gergely, G., Strathearn, L., Target, M., & Allison, D. E. (2010). Attachment and personality pathology.

Holmes, J. (2004). Disorganized attachment and borderline personality disorder: A clinical perspective. Attachment & human development, 6(2), 181-190.

Khademi, M., Hajiahmadi, M., & Faramarzi, M. (2019). The role of long-term psychodynamic psychotherapy in improving attachment patterns, defense styles, and alexithymia in patients with depressive/anxiety disorders. Trends in psychiatry and psychotherapy, 41, 43-50.

Lazarus, S. A., Choukas-Bradley, S., Beeney, J. E., Byrd, A. L., Vine, V., & Stepp, S. D. (2019). Too much too soon?: borderline personality disorder symptoms and romantic relationships in adolescent girls. Journal of abnormal child psychology, 47(12), 1995-2005.

Mosquera, D., Gonzalez, A., & Leeds, A. M. (2014). Early experience, structural dissociation, and emotional dysregulation in borderline personality disorder: the role of insecure and disorganized attachment. Borderline personality disorder and emotion dysregulation, 1(1), 1-8.

Travis, L. A., Bliwise, N. G., Binder, J. L., & Horne-Moyer, H. L. (2001). Changes in clients’ attachment styles over the course of time-limited dynamic psychotherapy. Psychotherapy: Theory, Research, Practice, Training, 38(2), 149.

mgr Radosław Sterna

Jest psychologiem, psychoterapeutą psychodynamicznym osób dorosłych, a także doktorantem psychologii. Zajmuje się leczeniem nerwic, zaburzeń osobowości, zaburzeń afektywnych, trudności motywacyjnych, zaburzeń seksualnych oraz innych trudności natury emocjonalnej. Czytaj więcej

Podobne wpisy

Psychoterapia

Różne Kultury ta sama Nerwica

Artykuł ten pokrótce opisuje tematykę nerwic we współczesnych cywilizacjach. Składa się z dwóch części, pierwszej – wprowadzającej pojęcie nerwicy, oraz drugiej – przedstawiającej przykładowe różnice w postrzeganiu i podejściu do leczenia nerwic.

Czytaj Więcej
Aktualności

Zmiany w Refleksji

Postanowiliśmy odświeżyć naszą stronę internetową. Nowa strona jest szybsza i lepiej dostosowana do urządzeń mobilnych. Mamy nadzieję, że użytkownicy będą usatysfakcjonowani. Niektóre zmiany są trudne.

Czytaj Więcej
Scroll to Top